Boek nummer 13 van dit jaar is een boek dat ik al een tijdje
wilde lezen. Het is een boek dat al eens tot boek van de maand bekroond werd
bij de Wereld Draait Door en veel lovende recensies heeft gehad. Het schepte
dan ook hoge verwachtingen. En wat mij betreft heeft dit boek ze voor mij
helaas niet waargemaakt. Ik werd minder gegrepen door het verhaal dan anderen,
maar ik kon wel begrijpen wat mensen goed aan dit boek vonden.
Het verhaal gaat over Pietro die met zijn ouders iedere
zomer naar Grana gaat in de Italiaanse Alpen. Het eerste jaar ontmoet hij Bruno
waar hij die zomer veel mee optrekt. Bruno woont in Grana en werkt op het land
van zijn vader. De vader van Pietro is een fanatiek bergbeklimmer en neemt
Pietro dikwijls mee op wandeltocht door de mooie Alpen. Bruno gaat ook een
aantal keren mee en zo ontstaat er een vriendschap.
Pietro keert samen met zijn ouders in de winter weer terug
naar Milaan, waar ze hun gewone leven weer oppakken. Maar eenmaal weer een
Grana voelt het als een tweede thuis en verstrijken de dagen door het
bergbeklimmen.
Op een dag overlijdt de vader van Pietro en laat hem een
stuk grond boven op een berg in Grana na. In de tijd dat Pietro aan het
studeren was, kwam Bruno vaak over de vloer bij de ouders van Pietro. Het was
dan ook de wens van de vader van Pietro, dat hij samen met Bruno een huis op de
nagelaten grond zou bouwen.
Bruno en Pietro bouwen die zomer dan ook het huis, dagenlang
zijn ze er mee bezig. Maar het verbind de twee vrienden weer opnieuw met
elkaar. Ze hebben elkaar namelijk al een hele tijd niet meer gezien. Pietro
besluit om Bruno ook een gedeelte van het huis te schenken, omdat hij zijn
vriend is en omdat hij geholpen heeft het huis te bouwen. Zijn vader had het
ongetwijfeld ook zo gewild. Elke zomer komt Pietro, die inmiddels
documentairemaker is, terug naar Grana.
Een zomer neemt hij een meisje genaamd Lara mee naar het
huis. Ze vind het prachtig. Maar omdat Pietro niet goed is in relaties weet hij
al dat de liefde van korte duur is. Lara ontmoet vervolgens Bruno en trekt
later dan ook bij hem in. Bruno heeft inmiddels een alm gekocht waar hij koeien
rond heeft lopen om kaas te maken. Lara helpt hem bij zijn bedrijf.
Pietro is in de wintermaanden vooral op reis door Nepal,
daar waar hij ook een zomer lang verblijft.
Twee jaar later komt Pietro terug naar Grana en ontdekt daar
dat het bedrijf van Bruno en Lara op omvallen staat. Pietro biedt hen aan te
helpen, maar dat weigeren ze. Een aantal jaar laten is het bedrijf dan toch echt
failliet en is Lara met hun dochter naar haar ouders vertrokken. Pietro besluit
om terug te gaan naar Grana om zijn vriend te steunen, maar als hij er achter
komt dat hij geen steun nodig heeft, gaat hij weer even terug naar zijn moeder
in Milaan. Dagen later besluit hij om nog even bij Bruno langs te gaan voordat
hij weer naar Nepal vertrekt. Bruno is weer helemaal bijgetrokken en samen
hebben ze nog een paar leuke uren. Wanneer Pietro vertrekt is het winter en
sneeuwt het behoorlijk op de berg. Pietro leest in Nepal dat er de grootste
sneeuwval in 50 jaar is geweest van wel 8 meter hoog. Inmiddels bereikt hem ook
het bericht dat Bruno spoorloos is…
Het verhaal heeft iets moois, namelijk vriendschap. Een
vriendschap van twee jongens die meer dan 30 jaar stand houd. De jongens maken
alle levensfasen mee en steunen elkaar. Daarnaast hebben ze gezamenlijk een
grote liefde en dat zijn de bergen. Het verhaal is mooi verteld in
begrijpelijke taal. Je begeeft je bijna zelf op een van de bergen, dat is knap
gedaan. Wat mij betreft hadden er iets meer conversaties in mogen zitten, soms
kreeg je wat veel informatie over de bergen. Ik vond het echter niet storend.
Het boek voldeed voor mij zeker niet aan de verwachtingen,
maar ik vond het echter wel een mooi boek over vriendschap. Daarom geef ik het
boek maar 3 sterren. Overigens wil ik nog een compliment maken naar de gene die
de omslag heeft gemaakt, ik vind hem namelijk heel mooi!
Reacties
Een reactie posten