Het meeste recente boek dat ik gelezen heb heet "Taal is zeg maar echt mijn ding" van Paulien Cornelisse. De schrijfster kende ik eigenlijk alleen van Wie Is De Mol?, maar op verschillende sites en ook bij De Wereld Draait Door werd haar boek aanbevolen. Mijn verwachting was dat het een boek is met een gezonde dosis humor (want zo leerde Nederland haar kennen tijdens Wie Is De Mol?), en een verfrissende kijk op de "taal". Door mijn werk als secretaresse heb ik natuurlijk ook veel te maken met taal, dat was voor mij een extra reden om dit boek te lezen, misschien zou ik er nog wat van leren. Wat mij opviel aan het boek waren de korte hoofdstukken. Sommige soms iets te kort naar mijn idee. Een aantal woorden of korte zinnen werden goed uitgeschreven waardoor ik het jammer vond dat het hoofdstuk vaak maar uit 2 tot 3 bladzijden bestond. Aan de andere kant was dit een prettige manier om te lezen, je ging erg snel door het boek heen. Waardoor ik het vrij snel uitgelez