Het Puttertje - Donna Tartt

Het volgende boek die ik heb gelezen is Het Puttertje van Donna Tartt. Ik had nog nooit van deze schrijfster gehoord, maar ik had over dit boek verschillende recensies gelezen en het sprak me wel aan. Ik was vooral benieuwd naar de schrijfstijl van deze schrijfster, omdat ik daar in de recensies veel goede verhalen over heb gelezen. De schrijfstijl viel mij zeker niet tegen, maar ik schrok wel van het aantal pagina’s dat ik zou moeten lezen, dat is normaal niet echt mijn cup of tea.

Het verhaal gaat over Theo Decker die bij een aanslag in een museum zijn moeder verliest. Theo overleeft de aanslag en neemt op aanraden van een ander slachtoffer een schilderij genaamd Het Puttertje mee. Vanaf dat moment is het schilderij de rode draad door het verhaal. Theo heeft nog een vader die een tijd voor de aanslag is vertrokken en niets meer van zich heeft laten horen. Daarom gaat Theo de eerste weken na de aanslag naar een jeugdvriend Andy en zijn familie. Wanneer zijn vader plotseling weer opduikt moet hij met hem en zijn nieuwe vriendin Xandra mee naar Las Vegas waar hij woont.

In Las Vegas ontmoet hij Boris een jongen die al op verschillende plaatsen over de wereld heeft gewoond omdat zijn vader mijnwerker is. Boris en Theo trekken veel met elkaar op en komen ook veel in aanraking met drugs en drank. Beide vaders hebben een verleden met drank en omdat de vader van Theo niet goed op zijn zoon let, gaat het van kwaad tot erger. Ondertussen blijkt dat zijn vader een gokverslaving en veel schulden heeft. Er komen regelmatig mensen langs die iets van de vader van Theo willen. Wanneer de vader van Theo overlijdt door een auto ongeluk, besluit Theo om terug te gaan naar New York waar hij vandaan komt.

Als hij terug in New York is, weet hij echter niet waar hij naartoe moet. De man, Welty, die in het museum aangaf dat hij het schilderij mee moest nemen, had hem ook een ring gegeven. Deze ring had hij kort na de aanslag bij Welty’s compagnon langsgebracht, Hobie. Het was de enige persoon waar Theo op dat moment naartoe kon, dus stond hij voor Hobie’s deur. De kleindochter van Welty, Pippa, was ook in het museau tijdens de aanslag. Zij heeft het ook overleefd en woont bij Hobie. In deze tijd gaat hij veel met haar om.

Een aantal jaren later is Theo zakenpartner van Hobie geworden en beheerd hij de antiekwinkel die Hobie en Welty altijd hebben gehad. Omdat de winkel in zwaar weer stond, bedacht Theo een manier om de schulden weg te werken. Dit was echter een manier waarop hij problemen kreeg en een klant achter hem aan kreeg. Het Puttertje had hij al die tijd bewaard in een opslagruimte en kwam daar alleen als hij de opslagruimte moest betalen. Maar de lastige klant wist op de een of andere manier dat Theo Het Puttertje in zijn bezit had. Dat zorgde voor bedreigingen.

Ondertussen was hij verloofd met de zus van Andy, Kitsy. Andy en zijn vader waren inmiddels overleden door een bootongeluk. Op een dag stond Boris weer voor de neus van Theo en beleefde ze weer een ouderwetse avond. Echter blijkt dat Boris in de tijd in Las Vegas het schilderij van Theo heeft gestolen dat het schilderij nu ook niet meer in het bezit is van Boris. Boris en Theo gaan op ontdekkingsreis om het schilderij terug te krijgen. Maar lukt dit of niet?

Ik zat erg snel in het boek doordat het direct met een aangrijpende gebeurtenis begon. Echter vond ik het middengedeelte van het boek niet echt leuk omdat er veel drugs en alcohol in voor kwam en me dat regelmatig stoorde. Het zorgde er ook voor dat ik maar moeilijk door het boek heen kwam. Nadat Theo weer terug in New York is, was het een stuk aangenamer om te lezen. De schrijfstijl van Tartt was ontzettend goed, ik heb zelden een boek gelezen waar de schrijfstijl zo goed was. Dat zorgde er zeker voor om door de dikke pil te komen en hem toch door te lezen ondanks dat ik op een gegeven moment niet meer verder wilde lezen.

Donna Tartt heeft me gegrepen met haar schrijfstijl en haar vermogen om heel goed te beschrijven hoe een traumatische gebeurtenis zo op iemands leven invloed heeft. Wat mij betreft had er minder over drugs en alcohol geschreven hoeven worden, dat is het enige minpunt van dit boek. Ik ga zeker meer lezen van Donna Tartt en dus geef ik dus boek vier sterren.