Ik had nog nooit een boek van Samual Bjork gelezen, maar ik
ben wel erg fan van Scandinavische thrillers. Op internet las ik dat het ook
een aanrader is. Aan het begin van het boek moest ik er echt even inkomen. Dat
heb ik trouwens vaker bij een (Scandinavische) thriller van een schrijver
waarvan ik nog geen boek heb gelezen. Ik vond bij dit boek het begin vrij
rommelig door de vele verschillende personages die stuk voor stuk uitgebreid
werden omschreven, soms met niet begrijpelijke omschrijvingen.
Het verhaal an sich vond ik erg aangrijpend. Het begint met
de twee jongetjes die twee meisjes in het bos hebben gevonden, dood, netjes
gekleed en gewassen aan een boom gehangen. Zodra Mia Krüger en Holger Mulch het
speciale team hebben samengesteld begint het verhaal te lopen en dat is vaak
ook het moment dat ik helemaal in het boek duik en ik het lastig vindt om het
boek neer te leggen.
De details van het verhaal waren soms erg aangrijpend. Wat
ik het meest aangrijpende vond was dat het om kind ontvoeringen gaat, dat vind
ik altijd al een kwetsbaar onderwerp. Aan het begin vond ik het storend dat er
zoveel verschillende verhaallijnen door elkaar liepen, maar naarmate het
verhaal verder ging, was dat juist een aanvulling op het boek. Omdat alle
personages op de een of andere manier iets met elkaar te maken hadden gaf dat
een andere dimensie aan het boek. Een mooi voorbeeld vond ik ‘de vrouw met de
twee verschillende kleuren ogen’, zij werd gezocht voor de kindermoorden omdat
zei in diverse bewijsstukken voor kwam en ze had daarnaast ook een groen en een
blauw oog. Uiteindelijk blijkt dat deze vrouw wel een lijn heeft met de
uiteindelijke moordenaar, maar de schrijver laat de verdachtmaking vooral naar
deze vrouw gaan en daarmee is dit boek totaal niet voorspelbaar.
Door het boek heen krijg je het idee dat de moorden gepleegd
zijn als een soort wraakactie tegen Holger Munch, maar een leuke wending vond
ik dat het uiteindelijk toch om iets wat Mia Krüger in het verleden gedaan
heeft, gaat. Ik ben blij dat het boek toch nog een positief einde heeft
gekregen met het feit dat de dader is gevonden en dat de kleindochter van
Holger Munch ongedeerd is gebleven. Gedurende het lezen van het boek spookte
dat voortdurend door mijn hoofd, mocht de schrijver een negatief einde hebben
bedacht, had ik het boek misschien wel helemaal niet leuk gevonden.
Kortom, ik vond het een goed en vooral op het laatst
spannend boek. Het was in die zin niet voorspelbaar omdat er verschillende wendingen
inzaten, de schrijver probeert je soms op het verkeerde been te zetten. Ik
geloof dat er een vervolg op het boek is of nog komt, die ga ik zeker lezen,
want Holger Munch en Mia Krüger hebben me met veel plezier een inkijkje gegeven
in het speciale team!
Ik geef dit boek 4 sterren, omdat het me ook aanzet om een
volgend deel te gaan lezen. Dat betekend dus dat het verhaal en de personages
mij geboeid hebben.
Reacties
Een reactie posten